CIĘŻKI MŁOT BITEWNY GOTOWY DO WALKI OKOŁO 1575 r (WS600636)

MODEL JEST DOSKONALE WYWAŻONY MODEL JEST GOTOWY DO WALKI Producent: PŁATNERZE (WS600636) Materiał: stal wysokowęglowa Długość: 59 cm Waga: 1,4kg PONIŻEJ KILKA INTERESUJĄCYCH FAKTÓW HISTORYCZNYCH: "Młot bojowy, także obuch – jedna z najstarszych form broni obuchowej używana od czasów prehistorycznych do średniowiecza. Składał się z bijaka, kamiennego, później metalowego, osadzonego na trzonie, zwykle drewnianym. Używany był − zarówno przez piechotę jak i rycerstwo (w tym drugim przypadku najczęściej jako broń jednoręczna) − i służył głównie do rozbijania uzbrojenia ochronnego przeciwnika[1]. Od młota bojowego wywodzą sie prawdopodobnie różne typy młotów rycerskich (np. nadziak), ulepszonych w XV i XVI wieku, o ostrych uformowanych bijakach, przystosowanych do walki z przeciwnikiem ubranym w kolczugę. Bijaki kształtem przypominały masywny dziób, dla którego we Francji broń tę zwano bec-de-corbin (wroni dziób) lub bec-de-faucon (sokoli dziób)[2]. Piechota szwajcarska do XVI wieku używała młotów bojowych osadzonych na długich, nawet 2-metrowych drzewcach[3]. W mitologii skandynawskiej występuje jako boski młot Thora – Mjølner, popularny jako symbol religijny, amulet a także godło heraldyczne" 1. 1-Młot bojowy [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2013-03-12 21:22Z [dostęp: 2013-03-28 14:29Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=M%C5%82ot_bojowy&oldid=35109334 „Buzdygan (węg. bozdogan - pałka, tur. - maczuga) – broń obuchowa pochodzenia wschodniego, metalowa głowica osadzona na trzonku o długości ok. 60 cm. Trzonek był drewniany, okuty blachą lub całkowicie metalowy, czasami z ukrytym wewnątrz sztyletem (odmiana perska). Głowica zbudowana była z piór (najczęściej 6 do 8, choć były buzdygany o ponad 20 piórach) promieniście rozchodzących się od drzewca. Pióra w jej formie bojowej miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. W wersji paradnej pióra bywały zaokrąglone, obite srebrną lub złotą blachą, wysadzane klejnotami Liczne odmiany mozna było spotkać na obszarze od Chin do Francji, a w Europie wystepowały od X do XV w., używane zarówno przez piechotę jak i jazdę. Na Rusi znany był również jako sześciopiór. W Polsce od XVI do XVIII wieku stanowił oznakę władzy oficerskiej w kawalerii narodowego autoramentu: rotmistrzów, pułkowników, poruczników i chorążych. Wykorzystywana także w Ameryce Południowej między innymi w Państwie Inków. Od roku 1992 czasopismo Polska Zbrojna przyznaje raz w roku nagrodę Buzdygany dla wyróżniających się osobowości, osobom związanym z obronnością - oficerom, politykom, dziennikarzom i przemysłowcom, wszystkim tym, którzy twórczo zmieniają otaczającą ich rzeczywistość, przyczyniając się do rozwoju Wojska Polskiego i wzrostu obronności”1. 1-Buzdygan [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2011-08-24 09:08Z [dostęp: 2011-08-26 10:31Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Buzdygan&oldid=27758079